czytaj więcej Wymiana okien samochodowych
Obsługa okien w samochodzie zasadniczo jest bardzo prosta. W przypadku okien bez zamontowanej automatyki trzeba będzie obsługiwać je ręcznie. Natomiast okienna automatyka pozwoli na obsługę okien za pomocą specjalnych guzików dobrze współgrających z samochodową automatyką. Trzeba jednak przyznać, że w razie awarii takiej automatyki trzeba będzie od razu skorzystać z pomocy mechanika, ponieważ sam właściciel samochodu nie będzie w stanie naprawić takich okien. Tymczasem naprawa samochodowej automatyki jest bardzo często wykonywaną przez mechaników usługą samochodową. Mogą oni także w razie potrzeby dokonać wymiany całych okien samochodowych. Natomiast sam właściciele samochodu będzie mógł wyczyścić nowe okna.
Aveo I generacji
Wyposażenie
W standardzie wszystkie wersje były wyposażane w poduszkę powietrzną kierowcy, tylne siedzenia składane w proporcji 60/40 i regulowaną w pionie kolumnę kierownicy.
Aveo I generacji było oferowane w czterech wersjach wyposażenia:
Base
Base+
LS
LT
Po wprowadzeniu do sprzedaży II generacji (czyli T300), Aveo I otrzymało nazwę Aveo Classic, jednocześnie ograniczono wybór oferowanych wersji do dwóch:
Base
Base+
Auto seryjnie jest wyposażone m.in. w czołowe, boczne i kurtynowe poduszki powietrzne, systemy ABS, BAS, TCS, HSA oraz ESC, czujniki parkowania oraz elektryczne szyby przednie. Klimatyzacja jest dostępne w droższej wersji LT.
W bogatszych wersjach można znaleźć ABS, obrotomierz, 14- i 15-calowe koła ze stopów lekkich, układ kierowniczy ze wspomaganiem, podłokietnik przy fotelu kierowcy, elektrycznie sterowane szyby i lusterka (wraz z podgrzewaniem), centralny zamek, kluczyk z pilotem, radio z odtwarzaczem CD, klimatyzację z filtrem powietrza, przednie światła przeciwmgielne, poduszkę powietrzną pasażera, poduszki boczne. Warto odnotować, że na polskim rynku można do wszystkich wersji silnikowych dokupić amortyzatory gazowe (zamiast seryjnych olejowych).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Chevrolet_Aveo
Układ duplex
Układ simplex ? dwa tłoczki rozpierające szczęki znajdują się we wspólnym cylinderku. W układzie tym jedna szczęka jest współbieżna, a druga przeciwbieżna. Wadą tego rozwiązania jest to, że naciski jednostkowe obu szczęk na bęben nie są jednakowe, a przez to zachodzi nierównomierne zużycie okładzin ściernych. Zaletą jest niższa cena i prostsza konstrukcja.
Układ duplex ? każdej szczęce przypisany jest osobny rozpieracz. Szczęki w tym układzie są szczękami współbieżnymi. Dzięki takiemu rozwiązaniu naciski jednostkowe obydwu szczęk są prawie identyczne, co powoduje równomierne zużycie okładzin ciernych na obu szczękach. Wadą tego rozwiązania jest większy koszt oraz większy stopień skomplikowania układu
Układ samowzmacniający ? układ simplex z zastosowanymi szczękami pływającymi. Końce szczęk są na jednym końcu połączone łącznikem, który nie jest powiązany z innymi częściami hamulca. Efektem tego połączenia jest dodatkowy nacisk szczęki współbieżnej na szczękę przeciwbieżna podczas hamowania. Powoduje to zbliżone naciski jednostkowe obu szczęk.
Układ duo-duplex ? układ rozpieraczy jak w układzie duplex, z tym że rozpieracze są skonstruowane jak w układzie simplex.
W układach o różnych naciskach jednostkowych na poszczególne szczęki, w celu niwelacji różnic, stosuje się okładziny cierne o różnej grubości oraz o różnym polu powierzchni trącej.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Hamulec_b%C4%99bnowy